Historia i odkrycia w dziedzinie ultrasonografii

Medyczna technologia ultrasonograficzna stale się rozwija i obecnie odgrywa kluczową rolę w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów. Rozwój technologii ultrasonograficznej ma swoje korzenie w fascynującej historii, która obejmuje ponad 225 lat. Ta podróż obejmuje wkład wielu osób z całego świata, w tym zarówno ludzi, jak i zwierząt.

Przyjrzyjmy się historii ultrasonografii i dowiedzmy się, jak fale dźwiękowe stały się niezbędnym narzędziem diagnostycznym w klinikach i szpitalach na całym świecie.

Początki echolokacji i ultrasonografii

Częstym pytaniem jest, kto pierwszy wynalazł ultradźwięki? Włoski biolog Lazzaro Spallanzani jest często uznawany za pioniera badania ultradźwiękowego.

Lazzaro Spallanzani (1729-1799) był fizjologiem, profesorem i księdzem, którego liczne eksperymenty wywarły znaczący wpływ na badania biologiczne zarówno u ludzi, jak i u zwierząt.

W 1794 r. Spallanzani badał nietoperze i odkrył, że nawigują one za pomocą dźwięku, a nie wzroku, proces ten znany jest obecnie jako echolokacja. Echolokacja polega na lokalizowaniu obiektów poprzez odbijanie od nich fal dźwiękowych, co jest zasadą leżącą u podstaw współczesnej technologii ultradźwięków medycznych.

Wczesne eksperymenty z ultradźwiękami

W książce *Bat Biology* Geralda Neuweilera, autor opowiada o eksperymentach Spallanzaniego z sowami, które nie mogły latać w ciemności bez źródła światła. Jednak gdy przeprowadzono ten sam eksperyment z nietoperzami, pewnie latały po pokoju, unikając przeszkód nawet w całkowitej ciemności.

Spallanzani przeprowadził nawet eksperymenty, w których oślepiał nietoperze za pomocą „rozpalonych do czerwoności igieł”, ale one nadal unikały przeszkód. Stwierdził to, ponieważ do końców przewodów przymocowano dzwonki. Odkrył również, że gdy zatykał uszy nietoperzy zamkniętymi mosiężnymi rurkami, traciły one zdolność do prawidłowej nawigacji, co doprowadziło go do wniosku, że nietoperze polegają na dźwięku w nawigacji.

Chociaż Spallanzani nie zdawał sobie sprawy, że dźwięki wydawane przez nietoperze służą orientacji i są niesłyszalne dla człowieka, słusznie wywnioskował, że nietoperze używają uszu do postrzegania otoczenia.